Verschillende stijlen in Taiji Quan

Er zijn minimaal 3 theorieën over het ontstaan van Taiji Quan, maar geen van deze is verifieerbaar. Een aantal algemeenheden kan men echter wel zonder al te veel aarzelen stellen.

• Geschriften over ademhalingstechnieken en qi-circulatie die lijken op de interne oefeningen uit wat men vandaag kent als taiji quan, vindt men vanaf de 4^de eeuw voor Christus.
• Tijdens de Ming-dynastie (grofweg van de 14^de tot de 17^de eeuw) verschijnt de naam taiji quan voor het eerst. In deze periode situeren zich dan ook de verschillende ontstaanstheorieën waardoor men kan besluiten dat deze samensmelting van wushu en taoïstische filosofie zon goeie 300 jaar oud is.
• De oudste en meest martiale stijl is de Chen-stijl. Hij wordt gekenmerkt door lage standen, wervelende energie en een grote afwisseling tussen soepel & zacht enerzijds, explosief anderzijds. Deze stijl is gecreëerd door de Chen-familie in het Chen-dorp, waar hij gedurende 14 generaties van vader op zoon is overgedragen.
• Met de 14^de generatie komt er een splitsing. Chen Chang-Xing zet de "Old Frame Styles" verder en geeft naar aloude traditie zijn kennis door aan zijn gezin en verwanten, maar verder ook aan een aantal "buitenstaanders" waaronder Yang Lu-Chan die - zoals zijn naam al aangeeft - aan de basis ligt van de Yang-stijl.

• Op hetzelfde moment ontwikkelt Chen You-Ben de "New Frame Style". In de traditie die hieruit voortvloeit krijgen we te maken met Wú Yu-Xiang die naast zijn eigen traditie in contact kwam met de overdracht van Yang Lu-Chan en uit deze kruisbestuiving de Wú-stijl ontwikkelt.
• Na een aantal generaties Wú-stijl is het het onderricht van Sun Lu-Tang wat aanleiding geeft tot het ontstaan van de Sun-stijl.
• Tenslotte is er de Wu-stijl: een afsplitsing van de Yang-stijl via de zoon van Yang Lu-Chan (nl. Yang Ban-Hou). Deze nam alleen "het kleine kader" over van zijn vader en gaf deze kennis o.a. door aan Wu Quan-You. Deze "lineage" die aanvankelijk binnen de Wu-familie bleef, heeft een trainingsmethode en een groot aantal routines ontwikkeld die ze vervolgens als een prettig en erg coherent geheel onderwezen. In bepaalde gebieden is deze stijl ontzettend populair en Nederland heeft het geluk een uitstekende Wu-stijl leraar te hebben, namelijk sifu Ma.

Algemeen wordt dus aangenomen dat er 5 traditionele taiji quan stijlen zijn in China: Chen, Yang, Wú, Sun en Wu. Van deze is de Yang-stijl ongetwijfeld de meest beoefende en de meest verspreide, ook buiten China. Deze stijl heeft op zich reeds drie "tradities" of trainingsmethoden waardoor hij ook veelvuldig aanleiding heeft gegeven tot de creatie van nieuwe (jongere) stijlen.

De verscheidenheid in stijlen en in uitvoering van routines is groot. Dat geldt trouwens niet alleen voor de Yang-stijl, maar ook voor de andere waarvan de kenmerken sterk uiteenlopend kunnen zijn afhankelijk van de regio of de invloed en interpretatie van een opmerkelijk leraar. Binnen bepaalde grenzen worden deze verschillen vrij algemeen aanvaard. Men gaat in ieder geval uit van het principe dat ieder zijn leraar en bijgevolg de "lineage" waartoe deze behoort respecteert en tracht zijn traditie kwalitatief zo goed mogelijk te beoefenen en/ of over te dragen.